Door: W.B. van Tets
Bron: Overheids Management 5/2006
Aanvankelijk hadden ondernemingen en andere instellingen in hun orga- nisaties geen bepaalde risicobeheersdiscipline. Dit in tegenstelling tot de Amerikaanse bedrijfskunde. ‘De makelaar in assurantiën vragen’ stond op het kompas van de besturen in Nederland. In de afgelopen veertig jaar heeft er in Nederland een transformatie plaatsgevonden van het nogal onbekende risicobeheer naar integraal risicomanagement.
Slechte uitkomsten van de grote schadeverzekeringen van de traditioneel (vooral ook in het buitenland geplaatste) industriële risico’s van brand, van machinebreuk en van transport hebben er elders al toe geleid, dat er druk op het bedrijfsleven kwam om schadepreventieve maatregelen te nemen.
Soms werden kortingen op de algemeen steeds hogere risicopremies bedongen of door verzekeraars getarifeerd voor zichtbaar schadepreventief beschermd risico. In Nederland ontwikkelde zich de preventie-activiteit veelal fragmentarisch en werd ook wel kartelvormig door verzekeraars verlangd in de diverse industriële en vervoers-sectoren.
De schadepreventiemaatregelen werden geadviseerd en begeleid door technische diensten van de assurantie-intermediair of door directe zaken doende verzekeraars als contractsvoorwaarde. Zo ontstond er toenemende aandacht en deskundigheid betreffende geëigende maatregelen in schadegevoelige omstandigheden en onzeker voorkomende situaties. Aan de verzekeringskartels met hun tariefboeken voor premies, classi- ficaties en preventiebepalingen kwam een einde.
In het nieuws
Populaire artikelen
Aanmelden als lid
