Risicomanagement in de publieke sector: hele zorg, halve waarheid?
Door Dr. Ir. Martin van Staveren MBA
Citaat:
Neem bijvoorbeeld gemeenten, die door de drie grote decentralisaties met forse onzekerheden en bij behorende risico’s moeten omgaan. Sinds het Besluit Begroting en Verantwoording (BBV) uit 2004 zijn gemeenten verplicht hun financiële weerstandsvermogen in kaart te brengen en afzonderlijk weer te geven in begroting en jaarrekening. Dit resulteert in de zogenoemde risicoparagraaf. De BBV zou een wettelijke prikkel moeten zijn om het risicomanagement binnen de gemeenten goed op orde te hebben. Gegeven de financiële situatie waarin vele gemeenten zich bevinden zijn hier de nodige vraagtekens bij te zetten, los van het feit dat niet alle risico’s voorzienbaar zijn.
De stand van zaken van risicomanagement in gemeenten wordt bijna 10 jaar na het ingaan van de BBV bevestigd door promotieonderzoek vanuit de Universiteit Twente. Hierin wordt helder aangetoond dat risicomanagement in veel gevallen nog niet volwassen is (Ignacio Cienfuegos, 2013). Voor 72 Nederlandse gemeenten was de gemiddelde score op risicomanagement volwassenheid 3.3, op een schaal van 1 tot 5. De minimale score was 1.7, de maximale bleek 4.5.
Hieruit kan worden geconcludeerd dat de meerderheid van de onderzochte gemeenten nog ver verwijderd is van de beschikbare best practices van risicomanagement. Dit betreft vooral het hanteren van een breder perspectief, dat verder gaat dan louter financiële risicobeheersing. De veelal matige volwassenheid van risicomanagement wordt in genoemd onderzoek voornamelijk verklaard door beperkingen in zogenoemde feedback mechanismen. Met andere woorden, er wordt binnen organisaties te weinig geleerd van de toepassing van risicomanagement. Beperkt zich dit tot gemeenten, óf is dit ook de situatie in ander publieke organisaties? Ik vermoed het laatste.
In het nieuws
Populaire artikelen
Aanmelden als lid
