Minister van Klimaat

Door Jack Kruf, President PRIMO

Klimaatverandering lijkt een grote invloed te gaan hebben op de aarde, haar culturen, samenlevingen, burgers en natuurlijke ecosystemen. Er is een president die het afdoet als een indianenverhaal en glashard ontkent. Dat kan natuurlijk zo maar niet. Het is wellicht ook strafbaar gezien zijn machtspositie (misbruik?). Er is inmiddels al een leger juristen mee bezig.

Nu met de Nederlandse verkiezingen achter ons en met een regeerperiode van vier jaar in aantocht is het tijd om een belangrijke keuze te maken: een Minister voor Klimaat. Strategie en beleid moet op dit punt zeer goed worden gecoördineerd. De aanpak van het vraagstuk vraagt bovendien om een internationale en holistische aanvliegroute. Een kans voor Nederland om zich op de kaart te zetten als gidsland en rolmodel te worden.

De doelstellingen van Parijs halen, dat is de voorliggende uitdaging. Het vraagt om een robuust programma waarbij de vele activiteiten van burgers, overheden en bedrijven worden afgestemd en samengesmeed tot een hechte overall-aanpak. Een coördinerend minister is noodzaak, omdat er anders niemand van is.

En dat moet wél. Het gaat om het organiseren van eigenaarschap, sterker nog van rentmeesterschap, zijnde de hoogste vorm van leiderschap. Daarbij hoort uiteraard de juiste mix van verantwoordelijkheden én bevoegdheden. Deze zijn immers onlosmakelijk met elkaar verbonden. Natuurlijk wel een programma met budget. Geen geld, geen Zwitsers.

Het is nu de verantwoordelijkheid van ons om de formatie zo in te richten, dat echte resultaten kunnen worden behaald. Veel regio’s van Europa worden geconfronteerd met een stijgende zeespiegel en extremer weer, zoals frequentere en intensere hittegolven, overstromingen, perioden van droogte en stormen, aldus het recent rapport Climate change, impacts and vulnerability in Europe 2016 van het Europees Milieuagentschap (EMA). Volgens het rapport zullen betere en flexibelere aanpassingsstrategieën, beleidslijnen en maatregelen van cruciaal belang zijn om deze gevolgen te verzachten voor economie, natuur, gezondheid en welzijn van de Europese samenleving.

*Afbeelding
Zeespiegelstijging ten opzichte van steden, ingeschat al minimaal s 1 meter per 100 jaar. In totaal kan dat zijn 20 meter als de ijskappen op Groenland smelten en in totaal 80 meter als Antarctica in zee is verdwenen. Bron: IPCC/NASA, informationisbeautiful.net, 2014